Propali referendumi
Iako bi stanovnici Srpske svake četiri godine trebalo da početkom oktobra izlaze na birališta i u glasačke kutije ubacuju listiće sa zaokruženim imenima onih koje žele da vide na čelu opština i gradova u kojima žive, pravila se po svemu sudeći mijenjaju.
Prijevremeni izbori i referendumi o opozivu načelnika u RS polako postaju tradicija između dva izborna ciklusa, a za sve to je "zaslužna" složena politička situacija i uopšte svi odnosi koje u sebi imaju prefiks "političko".
Svjedoci smo toga da je u proteklim mjesecima politička scena u mnogim lokalnim zajednicama bila poprilično nestabilna, ali i da kriza vlasti i sada trese neke skupštine opština, a da u parlamentima na nižim nivoima vlasti nije novost ni stranačka promjena dresova i prelijetanja iz jednog kluba u drugi.
Takve i slične situacije, koje su dovele do promjene većina u pojedinim skupštinama opština, rezultirale su zahtjevima za opoziv onih koji su tako nekog oktobra dobili povjerenje građana da ih vode iduće četiri godine. Politika i splet okolnosti, izgleda, nisu imali isti pogled u budućnost kao birači pa su redom od Kneževa, do Kotor Varoša, Šipova donosili odluke o referendumu za opozive čelnih ljudi u tim opštinama.
Tim potezima stanovnike su ponovo izveli na biračka mjesta za čije je funkcionisanje dat upravo njihov novac iz budžeta i koji je potrošen uzalud. Jer, prvi čovjek Šipova Milorad Ćirko od 2012. godine četvrti je načelnik opštine u RS koji je preživio pokušaj opoziva. U pet referenduma smijenjen je jedino lani načelnik Istočnog Drvara.
Referendumi su tako, skoro po školskom pravilu, padali u vodu, a oni čije je rukovođenje stavljeno pod znak pitanja iz cijele priče izašli ponovo kao pobjednici i nastavili sa radom kao da ništa nije bilo.
Iako je sasvim normalna stvar da skupštinske većine puknu, jer prvobitni koalicioni partneri nisu mogli da rade onako kako su zamislili, ne bi trebalo da predstavnici novih većina ishitreno donose odluke o opozivu načelnika, ako već za to nema nikakve šanse.
Ta brzina i greške u koracima su koštale do sada skoro sve nove većine "pobjede" na tim referendumima. Redovno su oni čiji su opoziv tražili "preživljavali" referendume tako da bi sve ostajalo isto, samo bi lokalna kasa bila lakša za nekoliko hiljada maraka koliko košta jedan referendum.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
