Opsesija
Političkom Sarajevu smeta apsolutno sve što uradi srpski član Predsjedništva BiH Milorad Dodik. Kada ode u Beograd, Dodik po ocjeni bošnjačkih političkih prvaka, računajući i Željka Komšića, pravi veliku Srbiju na račun BiH, a kad ode u Zagreb, onda radi protiv BiH za račun Hrvatske.
Kada ode u Rusiju, politička Baščaršija ga optuži da ide po uputstva za širenje malignog ruskog uticaja na Balkanu, a kada pozdravi pobjedu opozicije u Crnoj Gori, onda ga prozivaju da duva u jedra izmišljenog pravoslavnog klerikalizma.
Kada kaže da će unijeti srpsku zastavu u Predsjedništvo BiH, onda je nacionalista, a kad kaže da ne navija za fudbalsku reprezentaciju BiH, onda ne valja ni kada NBA košarkašu Jusufu Nurkiću ljudski i sportski poželi brz oporavak.
Kada odbaci memorandum o saradnji između Ministarstva bezbjednosti BiH i Ministarstva unutrašnje bezbjednosti SAD, onda se protivi najjačoj svjetskoj sili, a kada pozove Srbe u Americi da glasaju za Donalda Trampa, onda podilazi predsjedniku najjače svjetske sile.
Kada zatraži (bez dublje analize tog poteza) da Ambasada BiH u Izraelu bude preseljena iz Tel Aviva u Jerusalim, onda ga Džaferović i Komšić optuže da krši Rezoluciju 478 Savjeta bezbjednosti UN, a kad glasa protiv prijedloga pomenutog dvojca da BiH prizna samoproglašenu nezavisnost južne srpske pokrajine Kosova i Metohije, onda ne krši Rezoluciju 1244 Savjeta bezbjednosti.
Kada traži minut ćutanja zbog smrti prvog srpskog člana Predsjedništva BiH Momčila Krajišnika, onda vrijeđa žrtve i veliča ratne zločince, a kad podnese prijavu protiv generala Armije BiH Atifa Dudakovića zbog ratnih zločina nad Srbima i potkrijepi je snimkom na kojem Dudaković naređuje paljenje i ubijanje, onda je protiv mira i suživota.
Kad uloži veto na odluku o gradnji Pelješkog mosta, onda je hrvatski lobista, a kad ode u Hrvatsku i upita predsjednika i premijera te zemlje da li će odustati od izgradnje odlagališta opasnog otpada na Trgovskoj gori zato što se tome protivi BiH, onda je preblag i trebalo je da prijeti i vuče za uši i Zorana Milanovića i Andreja Plenkovića dok ne odustanu od izgradnje.
Elem, u nedogled bi se mogli nabrajati primjeri netrpeljivosti bošnjačkih političkih funkcionera, računajući i Komšića, prema Miloradu Dodiku, ali ono što čudi je što za većinu stvari zbog kojih trpi potpuno nesuvisle kritike iz Sarajeva, dobija kritike i od opozicionara u Srpskoj. A od izbora do izbora se pokazuje šta birači o tome misle, ali i da u opoziciji ne kontaju - ništa.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
