OHR u ofsajdu
Većini ljubitelja najvažnije sporedne stvari na svijetu (govorimo o vremenu prije VAR tehnike) poznata je situacija kada sudija napravi grešku (dosudi penal, prestrogo da crveni karton, svirne nepostojeći ofsajd ili slično) i onda u želji da to ispravi do kraja utakmice srlja iz greške u grešku.
Pri tome po pravilu favorizuje “oštećenu” ekipu i time izaziva gnjev oba navijačka tabora. Jedni ga psuju zbog one prve počinjene greške, a drugi zbog svih ostalih, tako da on na kraju utakmice pokunjen napusti teren, a u ovdašnjim nižim ligaškim takmičenjima često i praćen kamenicama. Pouka je da se počinjena greška ne smije kompenzovati tako što će se do kraja utakmice svirati u korist druge strane i da je jedino rješenje da se utakmica do kraja odsudi bez greške. Ko radi taj i griješi, pa se nepravedno dosuđen penal, dat crveni karton ili podignuta ofsajd zastavica mogu oprostiti, ali pristrasnost i navijačko suđenje ne može.
Pravim navijačima pobjeda uz otvorenu blagonaklonost sudije nije slatka, pogotovo ako utakmica nema prevelik rezultatski značaj, ali i ako ima, opet rezultat neće ostati jedino što će se pamtiti sa te utakmice. Pamtiće se i sve sudijske greške, a navijači obje ekipe gomilaće gnjev.
Elem, međunarodna zajednica, odnosno onaj dio koji simbolizuju Brisel i Vašington/London, ima ulogu sudije u političkoj utakmici u BiH koji uporno favorizuje jednu stranu i svira u njenu korist, pri čemu naprosto nije jasno čime je druga strana - Republika Srpska - zaslužila takav tretman i zašto je na meti brutalne sudijske nepravde. Dobro pitanje je da li se međunarodna zajednica tako ponaša zato što, kao gore opisani sudija, želi da kompenzuje prvu počinjenu grešku koja je bila u korist Srpske ili na štetu njenih protivnika. A ako je tako, onda je pitanje koja je to greška zbog koje Republika Srpska stalno trpi sudijsku nepravdu, odnosno pravno i političko nasilje i svakodnevne političke jedanaesterce za drugu strane i crvene kartone za svoje nadležnosti.
Kako god se okrene, jedino što međunarodna zajednica iliti zapad može smatrati greškom je postojanje Republike Srpske, a na takav zaključak naprosto tjera ponašanje zapada otkako je Srpska krenula u proces vraćanja na fabrička podešavanja, odnosno na vrijeme kada je u Dejtonu priznata njena državotvornost.
“Sudije” kao papagaji ponavljaju da to nije moguće i da je Republika Srpska u nedozvoljenoj poziciji. Na sreću, delegat koji ima posljednju riječ, a koga predstavlja Savjet bezbjednosti UN, ustanovio je da je u ofsajdu jedan drugi akter političke utakmice u BiH. Da zlo bude veće, ustanovio je da samozvani šef OHR-a Kristijan Šmit nije uopšte registrovan za igru. A kamoli za bonska ovlašćenja. Koja su u stvari greška od koje je utakmica krenula naopako.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
