Od vazdušne banje do deponije
Zapadnokrajiške opštine oduvijek su nosile epitet vazdušne banje s obzirom na čist planinski vazduh, šumsko bogatstvo i netaknutu prirodu na kojoj su im zavidjeli mnogi.
Bilo je tako prije rata, ali i u poslijeratnim godinama. Nerijetko su posjetioci iz svih krajeva svijeta dolazili u te opštine da dišu punim plućima, jedni iz zdravstvenih razloga, a drugi opet da bi odmorili dušu i napunili baterije za nove radne pobjede.
I neke nove generacije uživale bi u tim blagodetima prirode da se pojedinci nisu nedavno dosjetili da vazdušnu banju pretvore u deponiju. Firma “Krom reciklaža”, registrovana na adresi opštine Drvar, prije više od mjesec dana uvezla je tone tekstilnog otpada iz Italije i nepropisno ga istovarila u napuštene hale u Drvaru i Bosanskom Grahovu, a određena količina evropskog smeća završila je i u Bihaću.
Sve u vezi sa pomenutom firmom je nejasno i s razlogom budi sumnju mještana ovih opština da namjere uvoznika nisu dobre i da neko svjesno otpadom zatrpava ove lokalne zajednice, koje se ni četvrt vijeka nakon rata nisu oporavile od nedaća koje su ih tada zadesile.
Još veći strah među stanovništvom izaziva pomisao da je riječ o tekstilnom otpadu koji dolazi iz evropskih “kovid” bolnica.
S razlogom sumnjaju, jer je nadležno ministarstvo u Federaciji dalo firmi “Krom reciklaža” dozvolu za uvoz tekstilnog otpada iz Italije u vrijeme kada je ta zemlja bila žarište virusa korona, a zaražene i umrle od posljedica te bolesti brojala hiljadama.
Slučajno ili ne, nakon što je kiša natopila pomenuti otpad, a zatim počelo i isparavanje, Drvar je postao najugroženija opština u Livanjskom kantonu kada je riječ o broju oboljelih od virusa korona.
Apele stanovništva koje preživljava mahom od poljoprivrede niko ne čuje, ili ne želi da čuje. Kantonalne i federalne vlasti i inspekcije smjenjuju se u analizama i donošenju rješenja koja niko ne izvršava, a narod i dalje udiše otrove koji isparavaju iz tona otpada istresenog pred njihove kućne pragove.
Rokovi dati uvozniku da otpad odveze iz ovih opština ili da ga propisno spali konstantno se produžavaju, a svakim danom veća je i agonija građana, kojima je svega preko glave i koji ne mogu u miru da žive na vjekovnim ognjištima.
Iako je BiH mala zemlja, ne smije dozvoliti da Evropa to iskorišćava kako se njoj prohtije. Njihovo opasno smeće ni po koju cijenu ne smije da završi na našem tlu. Interesi pojedinaca u BiH koji su možda uzeli novac od evropskih moćnika ne smiju i ne treba da budu ispred zdravlja naše djece, koja će po svemu sudeći odrastati na smetljištu.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
