Nemaju ga svi, a potreban je svima
Litijum je u posljednjih nekoliko godina postao poput nafte. Zbog toga ga mnogi danas nazivaju “bijeli zlatom”, jer se radi o nezaobilaznoj sirovini u proizvodnji baterija za električne automobile i telefone, ali i u industriji fotonaponskih ćelija, koja postaje sve značajnija u globalnoj borbi protiv klimatskih promjena.
Srbija je po svojim rezervama litijuma, koje se nalaze u dolini Jadra, na četvrtom mjestu u Evropi. Na prvom mjestu je Ukrajina, zbog čega pojedini evropski zvaničnici i ističu da se ne smije dozvoliti pobjeda Rusije u ovoj zemlji. Ruske snage inače pod svojom kontrolom već drže jednu trećinu cjelokupnih nalazišta litijuma u Ukrajini.
Zemlje Evropske unije, a pogotovo Njemačka jednostavno poput ribe na suvom vape za ovim mineralom, jer ga nemaju u dovoljnim količinama da bi zadovoljilo rastuće tržište litijumskih baterija. I posjeta njemačkog kancelara Olafa Šolca Beogradu govori o tome koliko je “bijelo zlato” postalo vrijedno u globalnim okvirima. Sve ovo dovodi Srbiju u jedan sasvim drugačiji i povoljniji geopolitički položaj u odnosu na dosadašnji, jer u svojim rukama drži ogromne količine litijuma, s kojim sada može kalkulisati i taktizirati.
Ukoliko srpske vlasti uđu u ovaj projekat, koji se i dalje osporava od strane pojedinih ekoloških aktivista i opozicije koja ne želi ili neće da vidi širi kontekst - Srbija bi za veoma kratko vrijeme mogla značajno da poveća svoj BDP i ubrza ekonomki rast, pogotovo ukoliko se donose odluke da se ovaj mineral ne može izvoziti, već da se mora prerađivati u nekoj od budućih fabrika na “domaćem terenu”.
Podsjećanja radi Dejan Ilić, jedan o ključnih ljudi u “Varti”, njemačkom gigantu za proizvodnju baterija, jednom prilikom istakao je kako ima želju da otvori jednu takvu fabriku i u svojoj domovini, Srbiji. On je tada istakao da su pogrešne tvrdnje onih koji osporavaju ovaj projekat, jer je tehnološki proces vađenja i obrade litijuma doveden do ekološki prihvatljivih posljedica. Na to ukazuju i mnogi eksperti za rudarstvo.
S druge strane, pored ekonomskih, litijum kao najlakši metal posjeduje i izuzetnu stratešku težinu - nemaju ga svi, a potreban je svima, što Srbija mora iskoristiti, pogotovo ukoliko uđe u neke strateške dilove sa Njemačkom ili nekom drugom zemljom. Interesantno i sama Velika Britanija je nedavno iskazala veliki interese za srpskim litijumom, kog, primjera radi ima i na prostorima Lopara, odnosno Majevice. Ukoliko uistinu postoji ekološki prihvatljiva eksploatacija litijuma, a o čemu svjedoče neki pozitivni primjeri, bilo bi ravno ludilo propustiti jednu ovakvu priliku, koja bi Srbiju mogla pretvoriti možda u Katar ili Norvešku, koje su znale, kako da iskoriste svoja nalazišta nafte.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
