Nema logike i tačka
Politička scena u Republici Srpskoj odavno je podijeljena u dva tabora, a po retorici koja se čuje posljednjih dana, oktobarski izbori neće donijeti ništa spektakularno. Preciznije, od 2006. godine se i stranke i birači u RS svrstavaju ili uz SNSD ili uz SDS i treće ili trećih jednostavno nema. Pavićev DNS od formiranja u junu 2000. godine nije mijenjao partnera, a i Đokićevi socijalisti su, nakon kratke avanture i učešća u Vladi eksperata Mladena Ivanića početkom prošle decenije, izabrali stranu i od tada su nerazdvojan koalicioni partner SNSD-a.
S druge strane je bilo znatno više političkog promiskuiteta jer je PDP prvo bio u tri vlade RS zajedno sa SDS-om, da bi početkom 2006. godine podr‘ao rušenje SDS-ovog premijera Pere Bukejlovića i ušao u koaliciju sa SNSD-om. Ali, ta politička ljubav je bila kratkog daha jer je PDP poslije nepune dvije godine izašao iz vladajuće koalicije i od tada zajedno sa SDS-om nastoji da pridobije podršku birača i osvoji vlast u Srpskoj. Zajedno s njima je i bivši lider SDS-a Dragan Čavić, koji je nakon napuštanja matične stranke formirao Demokratsku partiju, da bi je vrlo brzo nakon toga ujedinio sa Narodnom demokratskom strankom Krste Jandrića, inače bivšeg socijaliste. U istom bloku su i radikali Milanka Mihajlice, čija brojnost i kapacitet su obrnuto proporcionalni njihovoj čvrstoj vjeri u koaliciju sa SDS-om, pa nikada nisu raskidali zagrljaj s ovom strankom, kao što DNS nikada nije prekidao saradnju sa SNSD-om. Bilo je još nekih sitnih dešavanja i prelijetanja unutar dva pomenuta tabora, poput lutanja Šešeljevih radikala tamo-ovamo ili zbunjivanja birača brojnim frakcijama naprednjaka, što je slučaj i pred ove izbore, ali ni ta dešavanja, ni njeni akteri nisu vrijedni pretjerane pa‘nje.
Elem, suština je da niko nema ništa protiv toga što je u RS na snazi ta dvoblokovska podjela, ni protiv toga što su se ljudi opredijelili pa godinama glasaju za iste partije, praštajući im neispunjena obećanja i sve ostalo. Prirodno je da ljudi izaberu stranu, pa i da je se drže kao pijan plota, ali nije prirodno, niti ima logike glasati za one koji su pričali jedno i na toj priči pridobijali povjerenje birača, a poslije izbora okretali ćurak i radili nešto sasvim drugo.
Drugim riječima, ako je neko svojevremeno govorio da je vlast ovakva ili onakva, a poslije postao dio iste te vlasti ili ako je neko pisao hvalospjeve vlasti, a onda naprasno postao njen kritičar, taj će i sutra prodati vjeru za večeru i zato ne zaslužuje ničije povjerenje. I tačka.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
