Ne ćuti i ne trpi!
Virus korona osim što je odnio niz života, srozao globalnu ekonomiju, izmijenio ljudske navike i utjerao strah u kosti milionima građana, gurnuo je i mnoge žene u pakao porodičnog nasilja.
Šamari i batine kojima su posljednjih sedmica bile izložene mnoge pripadnice nježnijeg pola potpuno su ostali u sjeni borbe za opšte zdravlje stanovništva. A nije da ih nije bilo, bilo ih je čak i previše, sudeći po pozivima na SOS telefon i zahtjevima za smještaj u sigurne kuće. Na djeci i pripadnicama nježnijeg pola mnogi nasilnici su svoje “mišiće” pokazali zbog nemogućnosti izlaska vani i vođenja ustaljenog života, straha od mogućeg gubitka posla, nedostatka novca, otežane komunikacije sa prijateljima, ali i pretjeranog konzumiranja alkohola.
Udruženja građana pod čijim su okriljem sigurne kuće u Republici Srpskoj kažu da je broj poziva žena koje su bile izložene nasilju veći od deset do trideset odsto u odnosu na isti period prošle godine.
Da alarm zvoni za uzbunu pokazuju i podaci Ministarstva unutrašnjih poslova RS. Samo u prvih šest dana maja policija je registrovala deset krivičnih djela koja se tiču nasilja u porodici ili porodičnoj zajednici, kao i tri prekršaja po Zakonu o zaštiti od nasilja u porodici, što su više nego ozbiljne brojke za tako kratak period.
Stvarni broj žena koje su pretrpjele nasilje u sedmicama iza nas zasigurno je daleko veći od zabilježenih poziva na policijskom i SOS telefonu, jer mnoge nisu mogle prijavite nasilnike budući da su bile zatvorene s njima 24 časa u četiri zida. Otkrivanje nasilnog ponašanja bilo je otežano i iz razloga što je za vrijeme pandemije bio ograničen pristup bolnicama i domovima zdravlja, ustanovama u kojima se najčešće identifikuju žrtve nasilja. Virus je redukovao i rad službenika centara za socijalni rad, što je dodatno otežalo da na svjetlost dana izađu modrice na tijelima mnogih žena.
Nažalost, mnoga porodična nasilja koja se dešavaju u Republici Srpskoj i mimo vanredne situacije ostaju u četiri zida, jer je mnogo pripadnica nježnijeg pola koje trpe i ćute. Zbog predrasuda, stereotipa, a vrlo često i ekonomske zavisnosti od muža, pod velom tajni ostali su brojni udarci, psovke i psihička maltretiranja žena koja su se odigrala krišom noću. Zbog nebrige društva žene, kao najčešće žrtve porodičnog nasilja, i dalje završavaju u stupcima crne hronike, jer su kazne za počinioce takozvanog zločina iz strasti i dalje preblage. Razlog za ovakvu sliku su dijelom nadležni, jer se sva briga o žrtvama završava na priči i temama okruglih stolova, a ogroman krivac je patrijarhalno društvo u kojem živimo i gdje preovladava mišljenje da je porodično nasilje privatna stvar. Batine nisu privatna stvar i tome treba da majke uče svoje kćerke, jer nema opravdanja za nasilje.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
