Medalja časti
“Policijski službenici Policijske uprave Banjaluka preduzimaju sve mjere i radnje s ciljem rasvjetljavanja krivičnog djela teška krađa koje je izvršeno 1. februara u stanu u vlasništvu lica inicijala B. L.”
Pošto, da budem drzak i parafraziram velikog Tolstoja i početak njegove Ane Karenjine, “sva policijska saopštenja liče jedna na drugo i svako je nesrećno na isti način”, tako se iz ovog suvoparnog saopštenja PU Banjaluka ni blizu ne vidi, čak i ne nazire, kakav tragičan slučaj se krije iza “teške krađe”.
Ni iz nastavka saopštenja koje kaže da je “u vezi s tim dostavljen izvještaj Okružnom javnom tužilaštvu Banjaluka protiv nepoznatog izvršioca ili više njih i rad po navedenom predmetu je u toku” ne vidi se koliko je, u stvari, teška krađa koju su izveli “nepoznati počinioci”.
A teška je i preteška, ali ne zato što su ukradeni milioni maraka, već zato što je na obraz svih nas bačena ljaga koja pokazuje koliko smo moralno posrnuli i da smo dotakli samo dno. U “teškoj krađi” je iz stana njegove supruge ukradena Medalja oslobodioca Broda dodijeljena generalu Slavku Lisici. Proslavljeni, pjesmom opjevani komandant Vojske Republike Srpske, jedan od najčasnijih oficira VRS i najzaslužnijih za proboj koridora života 1992. godine, zahvaljujući čemu je srpski narod opstao na ovom prostoru, umro bi po drugi put kada bi ovo saznao.
A kako bi se ponio da je lično doživio da mu u stan upadaju fukare, bitange, probisvijeti i neljudi za koje ne postoji dovoljno pogrdan epitet da ih opiše, znaju oni koji su ga bar malo poznavali. Bez dlake na jeziku, politički nepodoban, ideološki vezan samo za svoj poziv i svoje vojnike i žestoko ljut na političare zato što su obezvrijedili rezultate onoga za šta je sa svojim vojnicima krvavio gaće, general Lisica sigurno ne bi ćutke prešao preko takve bruke.
I zato, iz poštovanja prema njemu i svemu onome što je predstavljao, niko od nas nema pravo da ćuti. Policija Republike Srpske treba da upregne sve svoje snage kako bi pronašla bagru koja je izvršila, ne tešku, nego najtežu krađu i ukrala medalju časti svih nas. Ako ni zbog čega drugog, onda zato što bi bar prvi među njima trebalo da ima senzibiliteta prema onome što je za srpski narod i Republiku Srpsku učinio general Slavko Lisica. Može se očekivati da će pokazati taj senzibilitet kao neko ko je bio u istim redovima i na istom zadatku kao i general Lisica, a ne kao političar.
Od političara, bez obzira na to s koje strane ili iz koje stranke dolaze, ne očekuje se da pokažu takav senzibilitet. Pokazali su to 2013. godine na sahrani generala Lisice na koju niko od njih nije došao. A vala, nije im tamo ni bilo mjesto.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
