Lijepi strah i kožni mantili

Ovim riječima jedan ostarjeli “bezbjednosni entuzijasta” godinama objašnjava zašto BiH ne smatra državom. On se i danas sa sjetom prisjeća šezdesetih godina prošlog vijeka kada su pripadnici Uprave državne bezbjednosti SFRJ (poznati po kraćem nazivu “udbaši” i obučeni u prepoznatljive kožne mantile “trofrtaljce”) svojom pojavom utjerivali strah u kosti običnom narodu. Nije se obavezno gubila glava, ali bez koje godine slobode tada se ostajalo ne samo za verbalni delikt i za slučaj da se nešto kaže protiv države i njenih institucija, već i za najsitniji prestup, samo ako tako odluči Uprava državne bezbjednosti (UDB-a).

“Bezbjednosnih entuzijasta” poput citiranog tada je bilo na svakom koraku i oni su u stvari bili najvjerniji saradnici UDB-e, koja je upravo iz njih i njihovog odnosa prema “službi” i crpila svoju moć. Tajne službe širom svijeta priželjkuju odnos građana prema njihovom poslu kakav je većina stanovnika bivše SFRJ imala nekada, a pogotovo u prve dvije decenije poslije Drugog svjetskog rata, prema UDB-i i “udbašima”. Zahvaljujući, u prilično dobroj mjeri, upravo tom “lijepom strahu”, ona bivša država, koja se kasnije, što je pravi paradoks, raspala u krvi, izgradila je ozbiljne temelje, izrasla u ozbiljnu državu i, htjeli to danas priznati ili ne, bila prirasla srcu većine njenih stanovnika od Vardara do Triglava. Uzroci njenog raspada i sve što se desilo tokom devedesetih predstavljaju jedno sasvim drugo pitanje i nećemo ga se doticati, već ćemo se zadržati na kožnim mantilima i onome što su oni predstavljali.

Daleko bilo da je dobro i da ikada više treba da se ponovi sve ono što su radili “kožni mantili”, ali to u ovom slučaju služi kao odlična ilustracija šta se desi kada tajna služba jedne države širi “lijepi strah”, odnosno kada ogromna većina njenih građana iz čistog “entuzijazma” želi da bude njen saradnik.

U slučaju BiH tako nešto ne samo da nije moguće, već je prosto nezamislivo, jer njena tajna služba među građanima ne širi “lijepi strah”, već grubi prezir, pogotovo u Republici Srpskoj. Nije za to krivo samo njeno aktuelno rukovodstvo, jer čelni ljudi OBA Osman Mehmedagić Osmica i Trifko Buha nisu zalutali u službu i znaju da rade svoj posao, ali politika je debelo okrnjila njihov profesionalni, pa i lični kredibilitet. Kad se tome doda sve što se za posljednje dvije godine, koliko su oni van mandata, izdešavalo sa Osmicom i njegovim diplomama, jasno je da njegovi podređeni, šta god da obuku, nikada neće ni do koljena biti “kožnim mantilima”. I zato ih, ako ćete slušati bezbjednosnog entuzijastu sa početka, treba što prije sašiti u Republici Srpskoj.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.