Kolaps na lokalu
Od 64 lokalne zajednice u Srpskoj rijetke su one koje nemaju problema u svojim budžetima, odnosno sa prihodovnom stranom.
Manje je novca. Znatno manje nego što su planirali. A još manje u odnosu na prošlu godinu.
Manjka novca za sve i svašta, plate, stipendije, socijalna davanja, krpljenje rupa na putevima... U tom finansijskom kolapsu niko i ne razmišlja o novim investicijama. O tome će neke druge godine, kada bude bolje... Po svemu sudeći kod nas prolaze godine, odnosno decenije, dok čekamo bolje.
Kurcšlus u lokalnim budžetima nastao je jer se u njihove kase sliva manje novca od raspodjele prihoda od PDV-a, znatno manje nego što su planirali, odnosno mnogo manje nego prošle godine.
Prihodovna strana je sve tanja, jer su na naplatu Republici Srpskoj stigla milionska zaduženja po osnovu spoljnog duga. Od ubranog novca od PDV-a prioritet su spoljni kreditori pa se prvo izmiruju obaveze prema njima, a ono što ostane dijeli se dalje. Republičkom budžetu, onim lokalnim, te najmanji procenat u putarsko preduzeće "Putevi RS".
Prioritet je prioritet. Mora biti poštovan. Ako ništa, bar u ovom slučaju. I na njihovu adresu ide najviše novca. Ne bi ni dali kredite da ih poštenski nisu osigurali. Zbog toga su i zagovornici da se ni u kom slučaju ne ide u obaranje stope PDV-a ili kojim slučajem ne poseže za ukidanjem akciza.
Sa adrese Trga Republike kao prvo obrazloženje nastalog zemljotresa u lokalnim budžetima naveli su da otplaćuju kredite i za realizaciju pojedinih investicija u lokalnim zajednicama. Ali nisu naveli da u te višemilionske investicije nisu uključeni svi gradovi i 64 opštine u Srpskoj. Nisu vjerovatno jer se radi o projektima koji se realizuju u lokalnim zajednicama koje se mogu izbrojati na prste jedne ruke. Pa, 'ajde možda i dvije.
Dakle, jednako ispaštaju svi. I oni za koje se Republika Srpska zadužila da bi bile realizovane investicije na njihovom području i oni u koje nije uložena niti jedna jedina marka. Ovi drugi su na najvećem gubitku. Em nisu dobili investicije, a sada su ostali i bez para od PDV-a. Hvataju se za glavu kako da poprave finansijsku sliku budžeta, a što je najgore ni od nadležnih ne dobijaju nikakvu pomoć. Uzalud niz poziva za sastančenje, jer republički zvaničnici te apele niti čuju niti vide. Ili se prave da ne čuju i vide. Biće da je, najprije, ovo drugo.
Mala je vjerovatnoća, na nivou statističke greške, da bi gradonačelnici i načelnici dobili bilo kakvu pomoć i nakon sastančenja. Posebno sada kada su sve snage uprte u servisiranje spoljnih obaveza teških stotine miliona maraka.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
