Jedinstvo u dobru ili zlu
Ispalo bi to sigurno masovnije i grandioznije, ali je ipak, koronu na stranu, otpočinjanje tradicionalnog obilježavanja Dana srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave bilo svečano.
Ne vidi se baš svaki dan, osim 9. januara u vrijeme proslave Dana Republike, toliko zastava Srpske na jednom mjestu, a koje su ovaj put bile u jarbolima bratski ukrštene sa zastavama Srbije.
Uspravno postavljene na glavnim saobraćajnicama u užem centru Banjaluke čine, na prvi pogled, neprebrojiv špalir trobojki za sve putnike namjernike koji se ovih dana voze glavnim gradskim ulicama. Statistike radi, ili čisto da sami sebi postave ljestvicu za naredne vijekove, organizatori ih izbrojaše 500, ne računajući ostale gradove i opštine u Srpskoj, ali ni zastave u glavnom gradu Srbije, jer su i Beograđani istim povodom slavili u svom dvorištu.
Nije slučajno zakazano da svako buduće okupljanje Srba bude 15. septembra. Smisleno je odabran poseban dan, onaj kad je prije 102 godine u Prvom svjetskom ratu probijen Solunski front. Zli jezici, da ih je juče bilo kao što nije, upitali bi: “A zašto smo toliko čekali?” Opravdanja, kao odgovor na nepostavljeno pitanje, ne bi trebalo da traži niko u Srbiji i Srpskoj, jer je Dan srpskog jedinstva potrebno posmatrati kao kontinuitet sjećanja na herojske dane i više od 8.000 srpskih vojnika koji su u Velikom ratu stradali boreći se za slobodu.
Pa kud će nam veća tradicija od lika i djela Đorđa Mihajlovića, koji grobnice palih junaka čuva od 1960. godine?
Posljednji čuvar sa Zejtinlika svako jutro prije sunca, noseći vojnu uniformu, čisti groblje, otvara gvozdenu kapiju, pali svijeće i dočekuje i ispraća potomke ratnika koji su se poslije strašne golgote i proboja Solunskog fronta zaustavili u vječnom miru.
Na novouspostavljeni praznik svi treba da se ugledamo na čika Đorđa i, bar tog dana, zaboravimo na trvenja i međusobne razmirice, i odamo počast stradalim precima. Ne samo to. Očuvanje nacionalnog identiteta je, takođe, ideja vodilja za one koji su se dosjetili da novi praznik slave Srbi s jedne i s druge strane Drine, plus oni koji su u rasijanju širom svijeta. Koliko će se “primiti” ideja, znaće se za nekoliko godina. Jer, poprilično je nezahvalno iznositi objektivnu recenziju nakon novoprazničnog debija, naročito ako se uzmu u obzir, već spomenute, teške okolnosti prouzrokovane pandemijom, zbog čega smo kompletnu svečanu akademiju, održanu na platou ispred Hrama Hrista Spasitelja, uglavnom gledali putem malih ekrana. Ako se računaju subjektivna mišljenja, vjerujem da su to veče svi ili većina Srba, koji su na ovaj ili onaj način pratili obilježavanje, bili ponosni na svoje porijeklo, postojbinu i slavne pretke.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
