Jačanje lokala
Republika Srpska muku muči sa brojnim političkim, ekonomskim i drugim izazovima, a te boljke gotovo podjednako osjete njene opštine i gradovi.
Pandemija virusa korona, koja pod svojevrsnim ključem drži cijeli svijet već duže od dvije godine, i dalje uzima maha, jer malo je onih koji mogu da se ponašaju kao da se ništa ne dešava i da je sve kao, što bi se reklo, kao nekada.
Srpska je, realno gledajući, jedna mala sredina, ali cijena koja je plaćena da bi nastala i opstala je svemirska. Na njenoj listi lokalnih zajednica su neke koje broje tek nekoliko desetina ili stotina građana, ali sve treba da budu ravnopravne za republičku vlast. Bez obzira na to kolike su i ko je na vlasti, da li oni koji čine vladajuću većinu u Republici Srpskoj ili oni koji su popunili opozicione klupe u Narodnoj skupštini. Jer u svakoj od njih živi narod koji još vjeruje u budućnost na ovom dijelu brdovitog Balkana. I to treba svaki funkcioner da ima na umu. Stalno.
Posljednji podaci pokazuju pozitivne pomake na lokalnom nivou. Konačno je počeo pad zaduženosti opština i gradova, a ne treba ispuštati iz vida sve što je pandemija donijela i uzela.
Ruže nikada nisu cvjetale na cijeloj teritoriji Srpske, što je u neku ruku i nemoguće, ali svi, od lokala do najviših nivoa vlasti, bi u narednom periodu trebalo da ostave lične interese po strani i djeluju u pravcu koji donosi dobrobit svima. Ne samo političarima i onima koji ih u stopu prate.
Takvo ponašanje može, a na nekim adresama, i dovodi samo do toga da i oni koji nikada nisu pomišljali da odlaze odavde, uveliko pakuju kofere i sreću traže u tuđini, a neki su već navikli na život s one strane granice. Svaki pozitivan pomak je dobro došao, baš kao i podatak da je smanjen dug lokalnih zajednica, ali treba tu još dosta, dosta posla i promjena da bi se stvari vratile na pravi put. Da bi zadržali narod na ovom području za koju smo se borili. Jer bez naroda, dječije graje, zadovoljnih radnika i srećnog trećeg doba ništa nećemo imati.
Sela su nam odavno ugašena. Ako se nastavi ovako, u skorijoj budućnosti bismo mogli generacijama koje dolaze da pričamo o selima kao o bajkama, jer neće imati priliku da uživaju na imanjima u tišini prirode. Daleko od grada, betona.
Republika Srpska, a i svaka opština i grad ponaosob, treba da okrenu na list razvoja i da se bore za one koji vjeruju u njih da bi ih zadržali. Nije dovoljno samo govoriti o stranim i domaćim investitorima i o tome kako su ovdje ili tamo otvorili pogone i postrojenja, ako će davati plate koje ne mogu da pokriju ništa, a kamoli da obezbijede uslove života dostojne čovjeka.
Ova Republika to nije zaslužila. Ovoj Republici nisu potrebne prazne ulice. Treba joj život.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
