Genocid nad Jermenima
Istorijske činjenice su na strani Pariza: Otomansko carstvo organizovalo je masovne deportacije Jermena. Masakri i usiljeni marševi bili su gotovo svakodnevna pojava, a konačni cilj je bio nestanak pripadnika ovog naroda sa teritorija pod upravom Carstva. Tokom ovog prvog genocida u savremenom dobu stradalo je između milion i milion i po Jermena
Jermeni, tačnije genocid koji je nad njima za vrijeme i neposredno poslije Prvog svjetskog rata izvršilo Otomansko carstvo na izdisaju, postao je kamen spoticanja između Turske i Francuske.
Ovog puta stvar je mnogo ozbiljnija; nije riječ o tek verbalnim prepucavanjima između Ankare i Pariza, na koje je međunarodna diplomatska zajednica poslije toliko godina navikla. Izglasavanjem nacrta zakona kojim poricanje genocida nad Jermenima postaje krivično djelo, francuski parlament je načinio politički potez koji može ostaviti dubok, a možda i neizbrisiv ožiljak na odnosima između dvije zemlje.
Istorijske činjenice su na strani Pariza: prema svim relevantnim podacima, Otomansko carstvo je u pomenutom periodu organizovalo masovne deportacije Jermena. Masakri i usiljeni marševi bili su gotovo svakodnevna pojava, a konačni cilj je bio nestanak pripadnika ovog naroda sa teritorija pod upravom Carstva. Tokom ovog prvog genocida u savremenom dobu stradalo je između milion i milion i po Jermena.
Do sada je 15 zemalja svijeta priznalo postojanje genocida nad Jermenima, a njegovo poricanje je odranije kažnjivo u Švajcarskoj i Sloveniji. Međutim, Ankaru vjerovatno najviše boli što se u tom taboru našla Francuska, uz Njemačku najmoćnija članica Evropske unije, i zemlja čiji glas i mišljenje u evropskim integracijama ima veliku težinu.
Francuski predsjednik Nikola Sarkozi se doduše već jasno odredio prema eventualnom članstvu Turske u EU. "Turska ne dijeli isto civilizacijsko nasljeđe sa Evropom", suština je Sarkozijevih ocjena približavanja Ankare Briselu. Najnoviji potez najvišeg zakonodavnog tijela Francuske može se stoga posmatrati tek kao potvrda sve izraženijeg antiturskog stava koji zastupa Sarkozi i njegova vladajuća stranka UMP.
Ukoliko se ovo neprijateljstvo rasplamsa, na mukama će biti i Vašington, koji će morati da upotrijebi svu moć ubjeđivanja da smiri strasti i dvije zemlje članice NATO-a vrati na kolosijek koliko-toliko stabilnih političkih i ekonomskih odnosa. Posebno jer je povrijeđen njegov favorit - Turska, koja u julu obilježava "godišnjicu genocida nad 8.000 Bošnjaka u Srebrenici".
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
