Farsa
Međunarodno pravo jeste skup pravila koja države ili narodi prihvaćaju kao obavezujuće u svojim međusobnim odnosima. I ono je bitno u razvoju čovječanstva te očuvanju slobode, demokratije i ljudskih prava.
Međutim, ono je, a posebno u posljednjih nekoliko godina, postalo klasična farsa. Primjenjuje se samo ako je u interesu svjetskih moćnika najjačih država. Ako trenutno nešto nije u njihovom “nacionalnom interesu” utoliko gore po međunarodno pravo. Tada se ono ignoriše, suspenduje ili jednostavno ukida do narednog slučaja. Pojedine međunarodne institucije postale su mjesta gdje se “legalizuje” ta sila i nepravda.
Preporuka da takozvano nezavisno Kosovo bude primljeno u Savjet Evrope posljednji je primjer tog otvorenog i flagrantnog kršenja međunarodnog prava, jer se u ovo tijelo planira primiti “država” koja nije država. Što bi se reklo - sila zakon mijenja. U slučaju Kosova promijenjen je način glasanja, baš kao i kod rezolucije o Srebrenici, koja bi uskoro trebalo da se nađe na sjednici Generalne skupštine Ujedinjenih nacija.
Kada je u pitanju ovaj dokument, iza kog su stale SAD i Njemačka, radi se o klasičnoj zloupotrebi, nakaradnom i krajnje prizemnom korišćenju pojma genocid za pritisak, odnosno kažnjavanje neposlušnih država i naroda, a na šta upozorava i najpriznatiji svjetski ekspert za ovo pitanje izraelski istoričar Efraim Zurof.
Kako to da termin genocid nikad nije upotrijebljen za korišćenje atomske bombe u Hirošimi ili Nagasakiju, ili recimo u slučaju Korejskog ili Vijetnamskog rata, za NATO agresiju na SRJ 1999. godine, rat u Avganistanu, za dvije intervencije u Iraku? Za genocidnu državu nije proglašena ni Njemačka, poslije 55 miliona žrtava. Nije osuđena ni NDH. Da ne pominjemo jadne Kurde i Palestince pa i Indijance.
Živimo u vremenima u kojima bi mali i manje moćni trebalo da budu marionete u službi interesa moćnih, odnosno pioni na šahovskoj tabli, što bi rekao Zbignjev Bežinski - bez ikakvih prava i interesa, da ne bi bili kažnjavani sankcijama, bombama, izolacijom i stalnim pritiscima.
Što bi rekao Đorđe Balašević, “izvin'te što psujem”, ali međunarodno pravo je postalo sprdačina, jer ne dira velike i moćne, a iživljava se na malima, slabijim i politički nemoćnijim. Međunarodno pravo je nažalost pretvoreno u nepravdu, jer se uglavnom žrtvama pakuje nekakav smrtni grijeh. Zemlje i političari koje pristaju da učestvuju u tome, dižući ruke onako kako “veliki brat” kaže, odnosno - veži konja gdje ti aga kaže, nisu ništa drugo do političke prostitutke koje rade za “velikog brata”, globalnog makroa, koji kontroliše i evropske eskort dame.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
