Doživotna robija
Po uzoru na Srbiju, u kojoj je to urađeno na prijedlog Fondacije “Tijana Jurić”, nazvane po 15-godišnjoj djevojčici koju je 2014. godine oteo, zlostavljao i ubio mesar iz beogradskog naselja Surčin Dragan Đurić (34), koji je za to osuđen na 40 godina zatvora, i Republika Srpska bi uskoro moglo da uvede doživotnu robiju.
Najbolja rješenja u narednom periodu trebalo bi da ponude pravnici, sudije, tužioci i drugi stručnjaci, koji zajedno sa resornim ministarstvom učestvuju u izmjenama i dopunama Krivičnog zakonika.
U zakonodavstvu RS je postojala smrtna kazna, ali s obzirom na to da nikada nije primjenjivana u praksi, ona je nedavno i zvanično ukinuta i izbrisana iz zakonskih rješenja, te se sad radi na novim propisima. Ukoliko dođe do uvođenja doživotne robije, to će zamijeniti, kažu nadležni, dosadašnju kaznu dugotrajnog zatvora koja se kreće od 25 do 45 godina.
Savremena društva bježe od drakonskih kazni, pružajući krivcima za najteža djela mogućnost da se poprave i postanu bolji članovi društva. Borci za ljudska prava smatraju da je smrtna kazna često osvetnička i ne ostavlja mogućnost ljudima da se pokaju za svoja nedjela i pokažu bolju stranu. A da li zaista ubica djeteta zaslužuje da dobije drugu šansu?
Iako mnogi u Srpskoj pozdravljaju korak za uvođenje najstrože kazne, posebno kad je je u pitanju ubistvo djeteta ili trudnice, mišljenja su da uvođenjem kazne doživotnog zatvora treba predvidjeti i mogućnost uslovnog otpusta. Doživotna robija, bez uslovnog otpusta, znači “smrtna kazna na rate”, surovija je od smrtne kazne. Zbog toga bi nadležni više pažnje trebalo da posvete i prevenciji, kojoj se ne pridaje ni pet para.
Činjenica je da ni visoke kazne, kao što je bila ranije smrtna ili doživotni zatvor, ne utiču na počinioce. Kad bi društvo bilo sigurno da će te kazne stvoriti takav strah da se krivična djela nikad neće ponoviti nijednom djetetu, to bi bilo u redu, ali jasno je da se to neće dogoditi. Niko ne može da garantuje da će uvođenje doživotnog zatvora u Srpskoj spriječiti teške zločine, kao što ni smrtna kazna u svijetu nikada nije spriječila ubistva. Međutim, život iza rešetaka do smrti može spriječi osuđenika da ubije ponovo.
Mogućnost doživotne kazne naročito bi dobro došla sudijama kod osuđivanja povratnika u zločine. Osuđenik koji oduzme dva života i u međuvremenu odleži kaznu, a po izlasku na slobodu ponovo počini ubistvo, jasan je znak da je nepopravljivi ubica i da je za cjelokupno društvo sigurnije da bude iza rešetaka.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
