Ćoravi poslovi
U društvu kratkog pamćenja kakvo je naše malo je onih koji se sjećaju situacija i procesa od prije godinu dana, a kamoli duže. Otuda vrijedi podsjetiti kako je proslavljan Dan Republike Srpske početkom ili sredinom decenije na izmaku.
Svečana akademija održavana je, uglavnom, u banjalučkom Banskom dvoru, tek ponekad u dvorani “Borik” i to baš onda kada je na tavanu pronađeno ono famozno oružje. Na svečanost je redovno dolazio hrvatski potpredsjednik Republike, Dragan Čović sa delegacijom HDZ-a bio je stalno gost, a pomalo stidljivo počele su da se javljaju ideje o istorijskom pomaku - dolasku bošnjačkih zvaničnika na ceremoniju pa čak i o mogućnosti “uzvratne posjete” srpskih političara na obilježavanju 25. novembra. Nikakvih parada, zastava i ostalih danas sasvim normalnih elemenata proslave nije bilo ni u primisli.
A onda Bakir Izetbegović je podnio apelaciju Ustavnom sudu BiH, zatražio da ta institucija ospori 9. januar, što je, uz već tradicionalna tri glasa stranaca i dva bošnjačka sud krajem novembra 2015. godine i učinio. Grandiozne proslave, u skladu sa postojećim kapacitetima, uslijedile su, dakle, tek nakon što je u Sarajevu osporeno i pogaženo pravo Republike Srpske da obilježava datum kada je formalno-pravno osnovana. I upravo to ovih dana zaboravljaju svi dežurni komentatori i drugi režiseri društveno-političke stvarnosti iz FBiH, kada jauču zato što “Srpska slavi neustavan i nepostojeći praznik” i to na, kako oni vole reći, “drzak i provokatorski” način.
Da Izetbegović nije htio da bude veći Bošnjak od sopstvenog oca moguće je da ni juče centrom Banjaluke ne bi defilovala Žandarmerija, SAJ ili ona moćna vozila iz Bratunca, ne bi političari iz Srpske, bar naizgled, jedan dan bili potpuno jedinstveni, ne bi se na ovu ili onu stranu nastrojeni građani odricali ili prenaglašeno slavili, a bilo bi i manje onih koji bi prosipali priču o “početku zločina”, “nastanku na genocidu”, “nasljeđu Radovana i Ratka” i slično...
I sasvim je jasno da ćemo se već danas vratiti redovnim temama, temicama, podjelama i podjelicama, redovima pred ambasadama, najnižoj plati, pripremama za lokalne izbore, zauzimanju pozicija u Sarajevu, raspravama o NATO-u i Evropskoj uniji. Kao što je sasvim jasno da će one priče, kolumne i drugi napisi o zločinima, genocidu, nasljeđu Radovana i Ratka, koliko god ih bjesomučno forsirali, za efekat imati jedno veliko ništa. Prije svega jer su autori tih tirada jednostrani i ostrašćeni ekstremisti potpuno nesvjesni u kakvoj zemlji i sa kakvim narodom žive, kakva je njegova i njihova istorija, koja je i dovela do današnje geografije.
I zato je to njihovo insistiranje na zabadanju prstiju u oči samo običan ćorav posao. Ogromnoj većini stanovnika ove Republike, u kakvoj god se životnoj situaciji nalazili i ko god njome vladao, odnos prema onome što je u miru stvoreno, a u ratu branjeno i odbranjeno nemoguće je promijeniti.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
