Čekajući ginekologa
Svima u Republici Srpskoj proteklih godinu, dvije, pet, pa i deceniju, puna su usta priče o podsticanju nataliteta. Život u malim opštinama, malim po površini i još manjim po broju stanovnika, odavno se gasi, a i ono malo mještana u tim sredinama, koji se mogu izbrojati na prste jedne ruke, nemaju uslove dostojne života u 21. vijeku.
Na listi problema sa kojima kubure već godinama je i onaj da žene u malim opštinama nemaju adekvatnu zdravstvenu zaštitu, jer u tamošnjim domovima zdravlja nema ginekologa. Žene i trudnice prinuđene su da putuju kilometrima do susjednih opština kako bi obavile preglede. Nerijetko čekaju mjesecima, jer i u drugim zdravstvenim ustanovama ljekara nema svaki dan, već dolazi dva ili tri puta sedmično. Iako su pregledi u domovima zdravlja nekoliko puta jeftiniji, mnoge od njih bi platile pregled u privatnoj ambulanti, samo da ne čekaju u kilometarskim redovima, ali, nažalost nemaju kome da plate.
Ljekarima koji privatno rade te male opštine nisu zanimljive, pa tamo ne otvaraju ambulante. Kako onda uopšte pričati o podsticanju nataliteta, kada i oni koji odluče da ostanu na pradjedovskim ognjištima i tamo stvaraju porodice, kilometrima daleko od velikih gradova, nemaju uslove za to. Tako pripadnice ljepšeg pola iz Šipova, Ribnika i Oštre Luke na preglede putuju u Mrkonjić Grad i Prijedor, a ništa bolja situacija nije ni u Kupresu RS i Driniću. U nezavidnom položaju su i žene i trudnice u Mrkonjić Gradu i Vlasenici, jer na ginekološke preglede ne mogu kad žele i trebaju, već kad dođe ginekolog iz susjednog grada.
Oni koji se bave statistikom i demografijom godinama iznose samo podatke za koliko stotina nas je manje. Na okruglim stolovima i seminarima prepričavaju se podaci koliko je rođenih i za koliko je ta cifra manja od broja umrlih. Međutim, od pukog sabiranja i oduzimanja nismo mnogo odmakli.
Iako u Srpskoj postoje određene mjere pronatalitetne politike, očigledno da to nije dovoljno i da treba mnogo, mnogo više. Dječiji i materinski dodatak, te naknada za nezaposlene majke mnogo znače svakoj porodici u kojoj se rodi novi život. Međutim, ti iznosi trebalo bi da budu mnogo veći. I uprkos toj novčanoj pomoći, vraćamo se na početak ove priče, da je džaba novac kada žene u malim sredinama nemaju mogućnost ni da odu kod ginekologa privatno i plate pregled.
Možda je domovima zdravlja u malim opštinama sa svega nekoliko stotina stanovnika neisplativo da imaju stalno zaposlenog ginekologa, ali u tom slučaju rukovodioci tih zdravstvenih ustanova trebalo bi da razmisle o opciji da ljekara angažuju bar jednom sedmično. Sigurno bi na taj način olakšali život svojih stanovnika, koji bi mnogo lakše donosili odluku o proširenju porodice. Sigurno da je za podsticanje nataliteta potrebno sistemsko rješenje, ali za početak bi bilo dobro da se u tim sredinama koje izumiru obezbijede bar ljekari.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
