Boj se Dana žalosti
Još jedan 11. jul ponovo je prošao u odvratnoj atmosferi u javnosti, a posebno na društvenim mrežama. Komentari prepuni otvorene mržnje i uvreda u kojima su s jedne strane bošnjački nacionalisti ponavljali mantru o “genocidnoj tvorevini”, a s druge srpske patriote negirale da je u Srebrenici počinjen bilo kakav zločin naprosto su preplavili “Fejsbuk”, “Tviter” i druge popularne društvene mreže, kao i prostor na portalima koji služi za komentare čitalaca.
Ono što je problem je to što, za razliku od ranijih godina kada se ta retorika pojača oko 11. jula, pa utihne do 9. januara, a u periodima između tih datuma vlada prilično mirnija atmosfera, ove godine je ta odvratna retorika samo za nijansu pojačana, jer su se uvredljiv govor i poruke pune netrpeljivosti u ovoj ili onoj formi odomaćili u javnom životu. Najveću odgovornost za to snose političari, računajući i međunarodne zvaničnike, koji već godinama odbijaju da prihvate realnost i stvari nazovu pravim imenom, a istovremeno onu “drugu stranu” optužuju za to. Pri tome to najviše rade visoki bošnjački zvaničnici, koji su isključivi u stavu da svi srpski političari treba da budu klonovi Čede Jovanovića ili Vojina Mijatovića. Ruku na srce, ima i s druge strane raznih Vojina Pavlovića koji svojim aktivnostima omalovažavaju stradanje Bošnjaka u Srebrenici u julu 1995. godine, ali i stradanje Srba u cijelom Podrinju godinama prije toga. Zato i jedni i drugi zaslužuju prezir, pri čemu treba istaknuti da i među najodgovornijim srpskim političarima ima onih čija retorika se, posebno oko 11. jula, približi retorici Vojina Pavlovića, ali to je iznuđeni odgovor na stalna negativna etiketiranja Republike Srpske od strane političkog Sarajeva i na neskrivenu pristrasnost najviših međunarodnih zvaničnika.
Njihov problem je što na taj način ne pokazuju da su bolji od onih koji svakodnevno pljuju po Srbima i Srpskoj, već da su u najmanju ruku isti kao i oni. A da su neuporedivo bolji, pokazali bi da je 11. jul u Republici Srpskoj bio proglašen za Dan žalosti za žrtve zločina u Srebrenici i Podrinju. Time bi zapečatili usta svima koji su Srbima fakturisali odgovornost za to što Savjet ministara BiH nije u skladu sa dugogodišnjom praksom 11. jul proglasio danom žalosti u cijeloj BiH. I vjerovatno bi ih natjerali da pokažu koliki su licemjeri, jer bi u svojoj slijepoj mržnji našli zamjerku i za tu odluku i prigovorili zašto se spominju i žrtve zločina u Podrinju, jer je riječ o srpskim žrtvama.
Elem, za odluku o proglašenju 11. jula Danom žalosti u Srpskoj trebalo je malo hrabrosti i umjesto razmišljanja o tome šta će reći Vojini Pavlovići, samo se prisjetiti da je 11. jula godišnjica smrti velikog Meše Selimovića i njegovih riječi “boj' se ovna, boj' se go*na, a kad ću živjeti”.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
