Balkan na EU meniju
Bolje biti za stolom nego na meniju, reče predsjednik Srbije Aleksandar Vučić obrazlažući zašto je na kraju ipak odlučio da ode na samit Evropske unije i Balkana u Tiranu, na kojem će učešće uzeti lideri 27 članica ove zajednice i zemalja regiona.
Utisak je, međutim, da su balkanske zemlje i dalje tek stavka na briselskom meniju, koje su ponovo uvrštene na evropski “jelovnik”, u odjeljku “predjelo”, zbog situacije u bezi sa Ukrajinom. Ta njihova navodna briga o tome kako ljudi na ovim prostorima žive, prije svega je politički obojena.
Ne krije to ni predsjednica Evropske komisije Ursula fon der Lajen, koja je istakla da je glavni cilj “približavanje ovog regiona Evropskoj uniji i jasno distanciranje od Kine i Rusije”, što nikako ne ide pod ruku sa nedavnom izjavom njemačkog kancelara Olafa Šolca da ne bi trebalo praviti novu blokovsku podjelu svijeta, sličnu onoj iz hladnog rata.
Decenijama unazad Brisel ovaj region drži u potpunom mraku, zagušljivoj i memljivoj čekaonici, željezničkoj stanici kroz koju još dugo, dugo, neće dolaziti vozovi za Evropu.
Kada god bi se pomenulo članstvo u Evropskoj uniji ili kandidatski status, izmišljani su novi uslovi i pravljeni dugi štapovi sa svježim šargarepama. Slično i sada. Svi nešto obećavaju, od ukidanja rominga do energetskih paketa pomoći. Pokušava se ovdašnjoj javnosti prikazati kako Brisel brine o ovim prostorima, a u stvari iza svega se krije namjera da Balkan bude u svakom pogledu odvojen od bilo kakvog uticaja Kine i Rusije. Pa čak i ekonomskog. Stoga se ne radi o nikakvom “približavanju” EU, već u stvari o “odvajanju” od briselskih mrskih neprijatelja.
Zbog toga je uostalom ponovo oživio i njemački projekat “Berlinski proces”, kojim se zemlje zapadnog Balkana uvlače u jednu političku zajednicu, što u prevodu znači da bi BiH, Srbija i ostale zemlje iz regiona moraju uskladiti svoju spoljnu politiku s onom briselskom pa i onda kada to nije u nacionalnom interesu tih zemalja.
Na taj način se nastoji obesmisliti i “Otvoreni Balkan” i ekonomsko uvezivanje Srbije, Albanije i Sjeverne Makedonije. Jer, otkud pravo Beogradu, Tirani i Skoplju da samostalno odlučuju o svojoj sudbini.
Zapadnoevropske zemlje, nažalost, ovdašnje države i dalje doživljavaju kao rezervate za kužne. To se najbolje može vidjeti iz njihove svakodnevne retorike. Oni ove prostore nikada ne nazivaju jugoistočnom Evropom, već Balkanom i zapadnim Balkanom. Na taj način nas i dalje odvajaju od sebe i guraju u naručje drugih. Ukoliko to žele promijeniti, trebalo bi da prestanu sa tim etiketiranjem i prihvate da budemo za stolom, ne na meniju. Jednostavno, zar ne!
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
