Američka dresura
Sve češće sankcije koje SAD uvode širom svijeta mogu se posmatrati kao savršeno oružje modernog hibridnog rata - jeftino, efektno i, naravno, usmjereno prema onima koji ne igraju po pravilima Vašingtona.
Međutim, iako su usmjerene ka političkim elitama i onima koji, kako kaže svjetski policajac u zalasku svoje karijere, krše pravila i obespravljuju druge, sankcije postižu suprotan efekat i pogađaju najugroženije. To se pokazalo i u Republici Srpskoj, gdje su brojni radnici raznih preduzeća ni krivi ni dužni ostali “na ledu” i bez plata i mogućnosti da ih dobiju zbog sankcija koje su “gađale neke druge”.
Stihovi kultne pjesme “Riblje čorbe”: “Pravila, pravila da bi me udavila ili kičmu savila i skroz ošašavila” najbolje oslikavaju kako ove “glupe” mjere služe samo kao sredstvo pritiska, da dresiraju “neposlušne” države i nacije. Stvarnost i praksa pokazuju da oštrica sankcija ne pogađa svoje mete, već ekonomski guši čitave nacije i njihovu cijenu plaćaju obični ljudi, umjesto oni kojima su namijenjene.
Sankcije najjače pogađaju običan narod, dok bogatiji i moćniji slojevi, oni na koje su sankcije prvobitno usmjerene, uspijevaju da se snađu zahvaljujući svojim resursima. Najsmješnije ili možda najtragičnije je što upravo ti isti ljudi, koje sankcije guraju u dublje siromaštvo, ne smiju ili čak i ne žele da se pobune protiv onih na koje je stavljena meta sankcija i zbog čijeg su djelovanja, da li lošeg ili čak dobrog, prinuđeni da snose teret krize. Prema analizi lista “Vašington post”, sankcije su postale najjeftinije oružje u arsenalu američke spoljne politike. Prema analizi tog lista čak 60 odsto onih kojima su uvedene sankcije su siromašni.
Doktor političkih nauka Stevan Gajić kaže da američke sankcije predstavljaju nekonvencionalno oružje za dresuru država i režima da bi prihvatili kolonijalni položaj. On smatra da Amerika nikada neće odustati od ovog alata, a nama ostaje da se nadamo da će se konačno naći neko ko će stati na put kaubojima i bar malo vrati pravdu ili ravnotežu snaga u ovaj novi vrli svijet. Iako korišćenje sankcija nekima stvara iluziju kontrole bez upotrebe sile i disciplinovanje onih koji obespravljuju druge, njihove posljedice su najrazornije za siromašne, dok elite ostaju često i neokrnjene. Sankcije uglavnom ne ostvaruju i političku namjenu njihovih protagonista, jer narod čije vođe su gađane, zbog egzistencijalne borbe, rijetko kad može i smije da se pobuni i svrgne one zbog kojih snose teret sankcija. Tako taj “jeftini” element spoljne politike svjetskog policajca postaje samo instrument koji produbljuje siromaštvo, ali ne i političke promjene.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
