Alijagići
Pomalo u šali, a možda više u gorkoj zbilji, Trebinjci kažu da vlast u Trebinju idućih godina neće imati ni pozicija i opozicija, nego Dubrovčani, a rođeni Trebinjci - braća Salih i Muamer Alijagić.
Odluka Višeg privrednog suda u Trebinju, prema kojoj su Republika Srpska i opština Trebinje dužni da isplate braći Alijagić 1.978.200 KM i kamatu od 27. jula 1993. godine za navodno 27 otuđenih mašina iz njihove zanatske radnje tokom posljednjeg rata je, u stvari, mač koji se spustio nad glavom svih onih iz čijih će džepova ova presuda biti naplaćena.
Činjenica je da su braća Alijagić prije rata bili ugledni trebinjski domaćini i mali privrednici, a kolika je bila vrijednost mašina koje su posjedovali, malo ko će ikada saznati.
Procjene su redom odstupale jedna od druge - od skoro dva miliona maraka, koliko su odredili stručnjaci sa mostarskog Univerziteta, ili sedam puta manji iznos, koji je procijenio vještak Krulj.
U cijeloj priči o Alijagićima nekoliko stvari nesporno “bode oči”.
Prva je to da u čitavoj Republici Srpskoj ne postoji stručnjak koji je u stanju da procijeni vrijednost mašina, nego se oni moraju tražiti na Univerzitetu u Mostaru.
Drugi paradoks je, kako stoji u obrazloženju presude, da je Sud prihvatio nalaz i mišljenje Instituta iz Mostara jer su u svom nalazu tvrdili da su mašine u momentu izuzimanja bile ispravne, a što tuženi tokom postupka nisu osporili niti su sudu predložili ijedan dokaz iz koga bi se moglo utvrditi da mašine nisu obavljale određene mašinske radnje.
Treća nelogičnost je čitav niz pritisaka braće Alijagić, koji su najprije optuživali neke od trebinjskih sudija, onda su posredstvom “uglednih” osoba vršili pritisak da se njihov slučaj odmah uzme u rad.
Alijagići su zatim bezuspješno tražili od Pravobranilaštva Republike Srpske i BiH saglasnost Ministarstva pravde BiH da im BiH preda svoje nekretnine u Hrvatskoj kako bi bila izvršena sudska presuda Okružnog suda u Trebinju, prema kojoj je Srpska obavezna da im na ime ratne štete isplati 4,6 miliona KM.
Više je nego očigledno da je cijeli “slučaj” bio pomno isplaniran, a svaki potez povučen uz unaprijed poznat ishod, svaki zahtjev podnesen sa garancijom da će biti odobren...
Alijagići u cijelu priču nisu ušli nimalo naivno, naprotiv, ovakav rasplet čitave stvari za njih ni nije iznenađenje - jer je jedini cilj bio da se izvuče što više novca uz sve postojeće i nepostojeće alatke.
Srebrne ili obične elektrode - nikada nije ni bilo važno, ali milioni jesu...
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
