Trojni troprsti pakt

Uprave kriminalističke policije Srbije koji će do 1. septembra raditi zajedno sa kolegama iz Republike Srpske. Na osnovu Memoranduma o saradnji tokom turističke sezone između MUP-ova Srbije i Srpske u istom periodu biće angažovani policijski službenici MUP-a Srpske u Beogradu, Novom Sadu i Zlatiboru koje će turisti moći da kontaktiraju”. Zatim se navode i konkretni telefonski brojevi u Banjaluci, Foči i Trebinju na kojima će pripadnici MUP-a Srbije biti dostupni, da bi cijela informacija bila zaključena ovako: “Ministri unutrašnjih poslova Srpske i Srbije Siniša Karan i Ivica Dačić potpisali su u Trebinju Memorandum o saradnji dva ministarstva tokom turističke sezone, što je prvi akt realizacije Deklaracije o zaštiti nacionalnih i političkih prava i zajedničkoj budućnosti srpskog naroda potpisane na Svesrpskom saboru u Beogradu. Karan i Dačić saglasili su se da će ovaj memorandum doprinijeti operativnoj saradnji pripadnika dva ministarstva za vrijeme turističke sezone”.

Histerija okupacije

Za samo nekoliko sati banalna tehnička informacija postala je razlog za još jednu histeričnu kampanju iz “političkog Sarajeva”. Uticajni patriotski “tviteraši” (da ne kažem “ikseri”) otvorili su sezonu, a zatim su se priključili i institucionalni “uobičajeni osumnjičeni”. Državni parlamentarac Džemal Smajić ekspresivno je poručio: “Miloševićev učenik Dačić uz saglasnost šutljivih ministara iz “trojke”, čizmom srbijanskog policajca stiže ponovo u Bosnu”, zavapivši na kraju retorički: “Dokle više?”. Željko Komšić i njegova partija poručili su u vlastitom stilu: “Smatramo da prisustvo pripadnika MUP-a Republike Srbije u Bosni i Hercegovini dodatno komplicira odnose između države Bosne i Hercegovine i Republike Srbije. Ono nije u funkciji stabilnosti regiona i može proizvesti nesagledive posljedice obzirom na jasan cjelokupan politički kontekst istog”. Nermin Ogrešević iz NES-a podiže ulog i stvar diže na globalnu ravan: “Srbija svojim djelovanjem u saradnji sa entitetom RS čini međunarodni zločin”. Naposljetku, temeljna bošnjačka stranka SDA poručuje: “Srbijanski državni vrh, u saradnji sa vlastima u entitetu RS, svojim potezima kontinuirano destabilizira stanje u Bosni i Hercegovini, ali i cijeloj regiji (...) raspoređivanje srbijanskih policajaca po bh. gradovima u danima obilježavanja genocida u Podrinju i Krajini je provokativan i drzak početak realizacije programa usvojenog na (Svesrpskom) Saboru”. Kao u nekoj njuznetovskoj parodiji, jedini iz prvog ešalona bošnjačkih političara koji je imao normalnu reakciju bio je federalni kolega Karana i Dačića - Ramo Isak.

Evropska praksa

Napravimo ovdje malu, naoko nevezanu, digresiju. Pamtite li gdje ste bili, šta ste radili 6. jula 2011. godine? Nije se taj dan naročito duboko urezao u istoriju svijeta. Bilo je to vrijeme Arapskog proljeća i građanskog rata u Libiji, Evropska unija je dovodila u pitanje pouzdanost kreditnih rejtinga nakon što je onaj za Portugaliju degradiran, tadašnji turski premijer Erdogan predstavio je svoj novi kabinet, to su neke od glavnih vijesti za taj dan. A jedna od desetina i stotina onih koje su se pojavile bez prevelike pompe bila je i ona o sporazumu koji su potpisali tadašnji ministri unutrašnjih poslova Hrvatske i Italije, Tomislav Karamarko i Roberto Maroni. U sporazumu je naglašena uspješna prethodna saradnja, potencirani su budući ciljevi i konkretno je isplaniran projekat “Bezbjedna turistička sezona” koji je podrazumijevao raspoređivanje određenog broja italijanskih policajaca u Pulu, Split i na ostrvo Hvar. Karamarko je primijetio da se radi o logičnom i praktičnom potezu u kontekstu mnogobrojnih italijanskih turista koji posjećuju Hrvatsku tokom sezone, a naročito u okolini tri navedene destinacije. Maroni je pak rekao da će ako Hrvatska izrazi interes Italija vrlo rado omogućiti da njeni policijski službenici budu prisutni negdje na teritoriji Italije. I to je bilo sve i niko od toga nije pravio priču ni skandal.

Šestorica žigosanih

Vratimo se u sadašnjost. Sudeći po reakciji Ramiza Salkića, on je izgleda barem svjestan da se ne radi o nekom velikom globalnom presedanu. U svojoj reakciji on tvrdi: “Možda je ovo i normalno u normalnim zemljama u jeku turističke sezone ali u svjetlu vjekovnih pretenzija Srbije prema teritoriji Bosne i Hercegovine (...) ovakvi potezi prevazilaze rutinsku i običnu saradnju u interesu sigurnosti građana”. Budimo ozbiljni, vjekovne pretenzije Srbije prema Banjaluci, Foči i Trebinju su čista “kamilica” prema vjekovnim pretenzijama Italije prema Puli, Splitu i Hvaru. I mada nije da u javnosti Hrvatske ne postoji svijest da italijanski ekstremisti “mjerkaju” nekadašnje svoje teritorije s druge strane Jadrana, svjesni su ipak da se okupacija ne pravi sa deset-dvadeset-trideset ili koliko već policajaca. A sporazum je čak u izvornom obliku reciprocitet ostavio tek kao opciju, jer nemamo informaciju da su paralelno sa dolaskom italijanskih policajaca u Pulu, Split i na Hvar, hrvatski otišli, primjera radi, u Trst, Veneciju i Rim, dok u sporazumu između Karana i Dačića imamo istovremeni odlazak službenika policije Republike Srpske u Beograd, Novi Sad i na Zlatibor. Bukvalno su statistički izabrane lokacije sa najviše turista i napravljen je praktičan aranžman, a stvar je proglašena agresijom i okupacijom?! Šestorica ljudi sveukupno pravi agresiju. Neki ljudi se zaista lože na numerologiju. Šest je djeljivo sa tri, podignuta tri prsta u simbol srpskog nacionalizma, na vlasti u Federaciji je trojka, ništa tu nije slučajno, to je troprsti trojni pakt, idemo svi u borbu protiv fašizma.

Da nije tužno, bilo bi zaista smiješno. U zemlji u kojoj su bukvalno od kad joj je priznata nezavisnost prisutne strane vojne trupe iz gomile zemalja od Bangladeša i Indije, Amerike i Britanije, Engleske i Francuske, Rusije i Ukrajine, do Austrije i Mađarske i tako dalje i tako bliže, dolazak šest policajaca proglašava se kršenjem suvereniteta?! Sve je obavljeno javno i po protokolu; smetalo to nekom ili ne, Republika Srpska ima svoj MUP i može sutra sličan sporazum da potpiše i sa Crnom Gorom, Hrvatskom ili Turskom. Može to da napravi i FeBiH. Uprkos svim medijskim erupcijama, ljudi iz Sarajeva, Mostara ili Tuzle dolaze u Beograd, kao što i državljani Srbije dolaze u Sarajevo, Mostar ili Neum. Život ima svoju logiku, ali koga briga za život u sredini u kojoj je logika bivanja vječnom žrtvom važnija od svega. Kao što je poznato, na kraju je Ivica Dačić, da spusti tenzije, odlučio da policajce iz Srbije ipak ne raspoređuje u tri grada Republike Srpske. Ako u Sarajevu misle da je to nekakva pobjeda, tek to je u cijeloj priči najtužnije.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.