Uspomene okupile bivše komšije lamele 11 u Kotor Varošu
KOTOR VAROŠ - Porast broja zaraženih virusom korona nije spriječio bivše i sadašnje stanare stambene zgrade broj 11 u ulici Radomira Putnika u Kotor Varošu da organizuju nesvakidašnje druženje ispred lamele 11, u koju se većina njih uselila sada već prilično davne 1985. godine.
U zgradi sa 36 stanova danas živi više od polovine novih stanara, dok je većina onih iz “prve postave” svoje mjesto pod suncem našla na nekoj drugoj adresi. Neki od njih danas su ljekari, političari, privrednici, policajci, sveštenici, a sve ih vežu godine zajedničkog života pod istim krovom.
Ideja da se okupe i evociraju brojne uspomene potekla je od jedne od trenutno najstarijih stanara i učiteljice u penziji Boje Popović. Pored nje, glavnu ulogu u organizaciji druženja imala je Snježana Petrović, koja sa mužem i djecom danas živi u stanu u koji se sa svojim roditeljima uselila kada je imala samo tri godine, a sve je urađeno uz podršku predsjednika Upravnog odbora Zajednice etažnih vlasnika ove zgrade Jugoslava Miljanovića, koji je tu funkciju zaslužio iako se u zgradu doselio mnogo godina nakon prvih stanara.
Boja Popović kaže da se ideja o okupljanju starih stanara javila prije dvadesetak dana kada su ispred zgrade betonirali i pravili sto i klupe za sjedenje.
- Moram priznati da je ideju u stvari dao sveštenik Miladin Mitrović, koji živi i službuje u Banjaluci, a čiji roditelji i dalje žive u stanu u koji su se uselili 1985. godine. On je to spomenuo prilikom jednog dolaska kod roditelja, a kada smo pravili sto ispred zgrade, predložila sam da organizujemo druženje i svi su to prihvatili. Nažalost, Miladin je bio spriječen i nije nam se pridružio, ali se zato okupilo pedesetak naših, uglavnom bivših, ali i sadašnjih dragih komšija - kaže Boja.
Ona dodaje da je druženje proteklo u veseloj atmosferi, uz iće i piće, ističući da su se preko društvenih mreža javili brojni bivši stanari lamele 11, koji su rasuti širom svijeta.
- Moja kćerka Adrijana živi u Austriji i zbog virusa korona nije mogla da dođe, a u sličnoj situaciji bilo je još nekoliko bivših stanara. Ipak, okupilo nas se taman dovoljno da ne prekršimo epidemiološke propise i bilo je zaista vedro i veselo, jer smo se prisjetili nekih ranijih i ljepših vremena - kaže Boja.
Snježana Petrović, koja se na okupljanju trudila da nikome ništa ne fali, kaže da se kao tada trogodišnja djevojčica ne sjeća najbolje kada se sa pokojnim roditeljima Momirom i Nadom uselila u zgradu. Ona ipak kaže da se tokom druženja sa bivšim komšijama prisjetila nekih trenutaka iz ranog djetinjstva, ali i ratnih godina, kada se vrijeme zbog nedostatka struje uglavnom provodilo ispred zgrade.
- U tom ratnom vihoru zgradu su napustile i neke naše drage komšije i prijatelji iz vrtića i škole. Mnogi od njih su preko društvenih mreža pozdravili ideju da se sastanemo, ali su zbog ovog virusa bili spriječeni da dođu. Nadamo se da će pandemija proći i da ćemo od ovog našeg okupljanja napraviti jedan tradicionalan događaj - kaže Snježana.
Ona dodaje da su u znak sjećanja na preminule stanare u nedjelju poslije druženja otišli na groblje i zapalili svijeće za njihovu dušu.
Žal
Više od trideset godina u lameli 11 stanuju i Savo i Grozda Radmanović. Savo se sa sjetom prisjeća nekih bivših komšija, a pogotovo onih koji su napustili ovaj svijet, među kojima izdvaja svog velikog prijatelja Đorđu Narića.
- Poslije njegove smrti ova zgrada za mene više nije ista, iako su se doselile brojne nove i divne komšije. Mi stari stanari i dalje žalimo za onim vremenima zato što smo bili mlađi i sve nam je bilo ljepše i lakše. Ovo druženje nam je probudilo uspomene i nadam se da ćemo se okupljati svake godine - kaže Radmanović.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
