Tajne lova na srndaća: Trofej iz Sibira neponovljiv

Nakon što je rasprodao tiraž prve dvije knjige “Od Afrike do Sibira” i “Lov na divlje svinje”, Mijailović je nedavno promovisao u Srpcu i svoju treću knjigu pod nazivom “Srneća divljač”, što je bila prva promocija za Republiku Srpsku i Srbiju i za svega sedam dana od izlaska iz štampe prodao je više od 500 primjeraka širom bivše Jugoslavije.

- Imao sam koncepcijski ovu knjigu u glavi još prije desetak godina, ali sam do sada čekao da je objavim jer sam imao potrebu da je napišem sa stručnog stanovišta, oborim neke stare teorije i uvriježena mišljenja i sve to potkrijepim fotografijama i video-snimcima. Prethodilo joj je hiljade odstrela srneće divljači gdje sam učestvovao kao pratilac i stotine odstrela koje sam lovio na svim meridijanima - rekao je Mijailović.

Knjiga objedinjuje selekciju, gazdovanje i upravljanje populacijama srneće divljači, govori o njihovoj genetici i ishrani, trofejima, lovačkim anegdotama, a mogu se pročitati i neki kulinarski recepti.

Mijailović kaže da se slična literatura može izbrojati na prste jedne ruke i dodaje da se na ovim prostorima, osim djelimično u Sloveniji, dugo nije pisalo na ovu temu.

- Iz nje dosta mogu naučiti i stari i mladi lovci, a primjer su moje ranije knjige gdje imam povratne informacije da dosta lovaca, naročito mlađih, primjenjuje ono što sam napisao. Tako sam, na primjer, dao nacrt hranilice koja se po istom principu danas pravi po lovištima, a ranije su bila prisutna samo solišta i prihrana klipom kukuruza. Do detalja se sprovodi i sve drugo što sam naveo, a to čine lovci u Semberiji i Majevici, Nevesinju, Srpcu i drugim krajevima Srpske - rekao je Mijailović.

Sa posebnim žarom pisao je o Sibiru, njegovoj velikoj ljubavi pored lovišta u Srbiji i Republici Srpskoj, uz efektne fotografije sa ulovima koji su vanserijski i rekordni.

- Lovio sam u lovištu Elanskoe, na obali Volge, koje je u vlasništvu oca mog prijatelja Sergeja Šapošnjikova koji je izuzetan lovac i ribolovac. Bio sam prvi Srbin koji je tu lovio i već prve večeri sam odstrijelio sibirskog srndaća iz snova čiji trofej je bio neponovljiv. Ovi srndaći su doslovno starija braća našeg evropskog srndaća, značajno su veći u tjelesnoj masi i pojedine jedinke mogu težiti više od 50 kilograma, a trofeji mogu imati i do 1.500 grama - rekao je Mijailović.

Na koricama nove knjige, kao i na ranijim, nalazi se grb opštine Srbac i, kako kaže, veoma je ponosan na svoje porijeklo i pretke.

- Moj djed po ocu Radosav Mijailović iz sela Vukićevica u okolini Obrenovca bio je čuveni lovac, a majka vodi porijeklo iz porodice Šaula iz Nožičkog kod Srpca, čiji članovi su takođe bili strastveni lovci. Po priči mog djeda Ranka Šaule on je sa grupom oficira jedan od osnivača Lovačkog udruženja “Srna” iz Srpca i prije sedam i po decenija je bio kum udruženja, a na njegov prijedlog je dato današnje ime - rekao je Mijailović.

Ističe da nije puno lovio u srbačkom lovištu, ali ima informacije da je prelijepo i uvjerio se da je značajno unaprijeđeno uz pregršt dobrih trofeja, a opisuje ga kao Šumadiju u malom.

Lovački dom

U Srpcu je ovih dana otvoren novoizgrađeni dom Lovačkog udruženja “Srna” i obilježena 77. godišnjica od osnivanja ovog udruženja. Vrijednost objekta, čija izgradnja je trajala dvije godine, iznosi oko 200.000 KM, a finansiran je sredstvima LU “Srna”, Vlade Republike Srpske i opštine Srbac.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.