Затвори и закони

Горан Маунага

Још један у низу апсурда БиХ је и више од деценију дуга немогућност договора, односно потписивања меморандума о извршењу затворских казни.

Тако је и по том питању БиХ годинама потпуно ван европских норми по којима је осуђеницима омогућено да служе казну у казнено-поправној установи која је најближа мјесту њиховог становања.

Коме то одговара и зашто, ко и због чега онемогућава потписивање тог меморандума?

На то питање конкретно не могу да одговоре ни правни експерти, али јасно је да то данас уопште не би ни било евидентирано као проблем да су, којим случајем, такви стручњаци којима није овладала политика били на позицијама оних који одлучују о потписивању тог меморандума.

Дакле, лоша, накарадна политика и неспособни кадрови одлучили су да, рецимо, припадници српског народа које федерални и кантонални судови осуде за ратне злочине казну морају да издржавају само у затворима у ФБиХ.

Можемо само да нагађамо је ли то тако само зато да би таквим осуђеницима казна била додатно отежана и да случајно не би имали какву погодност више ако казну издржавају у затворима Српске. Али тек кад у федералним затворима дође до напада и премлаћивања српских затвореника у виду "васкршње честитке", како се то десило у зеничком затвору, надлежни и одговорни као да се мало пробуде.

Зар је потребно да дође до убиства да би адекватно реаговали на раније упућиване притужбе српских затвореника на општу несигурност, услове живота, константне вербалне пријетње и повреде права, поготово у зеничком затвору?

Наравно да никоме не пада на памет да брани осуђенике од заслужених казни и пресуда које су им изрекли судови, али нико не може да поштује државу која сама не поштује ни основна права својих затвореника.

А само нека од њих су непоштовање стандарда који вриједе у Европи и ретроактивна примјена Кривичног закона БиХ.

Пратите нас на нашој Фејсбук и Инстаграм страници и Твитер налогу.

© АД "Глас Српске" Бања Лука, 2018., ISSN 2303-7385, Сва права придржана