Vijek i po pivarstva Banjalučke pivare (5): Proizvodnju piva nije zaustavio ni razorni zemljotres
Pedesetih godina prošlog vijeka, tadašnje rukovodstvo “Pivare” bilo je posvećeno unapređenju kvaliteta piva, koje se proizvodilo sa osam i 12 odsto alkohola, u količini od 12.557 hektolitara.
Međutim, nedostatak kvalitetnih sirovina i zastarjelost proizvodnog pogona, čiji razvoj su zaustavile ratne godine, s vremenom su dovodile i do pada ovih brojki, tako da je krajem šeste decenije 20. vijeka “Pivara” ušla u period rekonstrukcije. Dotadašnja tvornica tijesta, popularna “makaronka”, postala je sušionica slada, nabavljena su nova burad i prese, potom automati za pretakanje i pranje flaša, a uvedene su i brojne druge inovacije.
Početkom sljedeće decenije, osnovano je Poslovno udruženje industrije piva, a prva konferencija svih pivara Jugoslavije održana je upravo u Banjaluci, 27. juna 1961. godine.
Dvije godine kasnije, dotadašnja “Banjalučka pivovara” mijenja naziv u “Banjalučka pivara”, ime koje sa ponosom nosi i danas.
Tokom šezdesetih godina prošlog vijeka, proizvodnja piva ulazi u puni zamah, a njega nije mogao da zaustavi čak ni razorni zemljotres koji je 1969. godine potresao Banjaluku. Jednim od važnih momenata u istoriji “Banjalučke pivare” smatra se 1962. godina, kada se pivo počelo točiti u flaše od 0,33 litra. Uslijedila je modernizacija pivare, umjesto drvenih buradi uvedeni su aluminijumski tankovi, osnovana je laboratorija za kontrolu kvaliteta, dok je nova automatska linija za pretakanje piva imala kapacitet od 8.000 flaša na sat. Krajem šezdesetih godina, izgrađena je nova hala, sa modernom linijom kapaciteta 20.000 boca na sat.
“Banjalučka pivara” 1970. godine na tržište iznosi čak 226.108 hektolitara piva, a “nektar” na Prvom međunarodnom sajmu šljivovice, žestokih i bezalkoholnih pića u sarajevskoj “Skenderiji” osvaja srebrnu medalju, koja je potom uvrštena na pivsku etiketu. U to vrijeme, više od trećine ove velike količine piva konzumirali su upravo Banjalučani.
Beogradske novine o trapistima
“Skromni, bez ličnih potreba, obvezani zavetom večnog siromaštva, oni su se preduzimljivo prihvatili posla. Pored čuvenog trapista, našeg najboljeg sira, čuvenog daleko van granica naše zemlje, čiji recept spravljanja oni drže u najvećoj tajnosti, oni su, došavši iz Bavarske, doneli sobom veštinu spravljanja piva. I tako sada oni imaju i veliku pivaru.”
Danilo Gregorić, “Vreme”, 11.7.1930, str. 6.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
