Sin čuvenog “Agenta 007” otkrio sve o svom ocu Srbinu

Kad su ga pitali da li se plašio tokom rata, odgovorio je: “Samo jednom - od kad je rat počeo do kad se završio”, kaže Marko Popov, sin špijuna po kom je nastao lik Džejmsa Bonda. Marko Popov, sin čuvenog agenta Duška Popova, koji je poslužio Ijanu Flemingu za lik agenta 007 Džejms Bonda, kaže da je relativno dobro naučio srpski jezik tako što je sa ocem svake godine provodio po dva-tri mjeseca u Dubrovniku, gde su imali porodičnu kuću.

Marko Popov, koji je prije nekoliko dana dobio srpsko državljanstvo, i danas često svraća u Dubrovnik, ali i u Vojvodinu, na porodična okupljanja gdje se okupi oko 600 članova porodice Popov. Naglašava da ni u vrijeme socijalističke Jugoslavije porodica najpoznatijeg britanskog špijuna nije imala problema da posjeti zemlju predaka.

“Otac se vraćao jer nije ništa uradio protiv komunista. Poslije rata tražio je mjesto gde bi mogao da živi normalno, u kojem bi volio da živi, da je blizu mora i da je toplo, pa je pronašao Kan, gdje smo se rodili moja braća i ja. Kan je poslije rata bio sličan Dubrovniku - mali i lijep grad. Duško se vraćao slobodno u staru Jugoslaviju, ali njegov brat koji bio veći antikomunista, bio je na crnoj Titovoj listi, tako da on nije mogao da se vraća”, objašnjava Marko Popov za Sputnjik.

Bez obzira što je Duško Popov tokom Drugog svjetskog rata radio i za kraljevu Vladu u Londonu, nije imao problema s komunistima, jer je po okončanju rata napustio špijunažu i politikom se nije bavio, na njegov sin. Radio je kao advokat u Njemačkoj i zastupao je oko 1.500 firmi koje su tražile povraćaj imovine koju su nacisti zaplenili.

Duško Popov nije pričao porodici o svojim ratnim podvizima. Za njegove ratne podvige prvi put su čuli kad je napisao autobiografiju “Šifra tricikl”, 1974. godine, kad je naš sagovornik imao 11 godina. Danas znaju mnogo više o Duškovim ratnim podvizima, jer su 2001. godine otvorene arhive FBI, a dvije godine kasnije i arhive britanskog MI-5 u kojoj se nalazi 7.000 dokumenata o Popovu.

Iz tog vremena njegov sin sjeća se uglavnom anegdota iz špijunskog života. Kad je Duško umro, Marko je imao 18 godina i još nije bio svijestan važnosti poslova koje je njegov otac obavljao tokom rata.

Nekoliko puta sa ocem je gledao filmove o agentu 007, a čovjeku koji je bio glavni model za lik Džejmsa Bonda omiljeni lik iz filmova u kojima se proslavio Šon Koneri, bio je negativac Zuba, koji je u nekoliko nastavaka ginuo, a poslije ponovo oživljavao. Iako je Duško Popov govorio da agent koji bi živio kao Džejms Bond ne bi preživio ni dva dana u realnom životu, filmovi o agentu 007 bili su mu zabavni.

Otac im nije pričao koliki je bio zavodnik i plejboj prije nego što je upoznao njihovu majku, ali je Marko pronašao jedan ormar u potkrovlju porodične kuće pun ljubavnih pisma koje su žene slale Dušku Popovu. Majka je znala za njegovu reputaciju, ali nije bila ljubomorna. Kad su stupili u brak ona je imala 19, a Duško 47 godina.

Iako se zvanično povukao iz špijunskog posla poslije Drugog svjetskog rata, Dušku su se iz MI-5 “javili” dva ili tri puta u posljeratnom periodu. Jednom prilikom dobio je zadatak da “ugasi” švajcarske banke koje su davale kredite komunistima. Ta akcija je trajala od 1954. do 1956. godine.

“Kod MI 5 ste uvijek na 'listi čekanja', ali Duško nije bio veliki idealista i zato nije mnogo radio protiv komunista. Zvali su ga samo kad je trebalo da s nekim stupi kontakt. Jedna naša dalja rođaka Zorica Mišković radila je za Udbu. Kontakt između beogradske tajne službe sa britanskom išao je između nje i Duška. Svake godine dolazila bi kod nas dvije-tri sedmice na jug Francuske i ona i Duško su sigurno razmijenjivali informacije”, kaže Marko Popov.

Prema njegovim riječima, Duško Popov nije imao kontakte sa komunistima, ali njegov stariji brat Ivo, koji je takođe radio u MI-5, imao je, u najmanju ruku, neprijatna iskustva. Pretpostavljeni oficir Iva Popova u MI-5 bio je jedan od članova “petorke iz Kembridža”, grupe čuvenih visokopozicioniranih dvostrukih agenata koji su radili za Sovjetski Savez, a kasnije i prebjegli u tu državu.

Najveći špijunski uspjeh Duška Popova je to što su on i njegovo odjeljenje za tri godine rada dali Nijemcima toliko lažnih informacija da su pomislili da su saveznici imali više vojske na sjeveru Engleske nego što su imali i da će se iskrcati na potezu od Kalea do Norveške. I kad je počelo iskrcavanje u Normandiji, Nijemci su mislili da je to tek provokacija saveznika i nedjeljama su čekali udar glavnog kontigenta savezničkih snaga na lokacijama koje su dobili od Popova i drugova.

Za najveći poraz u svojoj špijunskoj karijeri nije bio kriv Duško Popov, već tada svemoćni prvi čovek FBI Džej Edgar Huver, koji nije povjerovao u Duškovu informaciju da Japanci spremaju napad na Perl Harbor.

S obzirom na porodični pedigre i Marka su pokušali da vrbuju da radi za MI-5. Kad je imao 22 godine otišao je u London da potraži posao. Kontaktirao ga je jedan stari očev prijatelj, špijun MI-5, koji je ugovorio sastanak u “Vajts” klubu, mejstu gdje se sastaju svi špijuni u britanskoj prestonici, ali je Marko odbio ponudu.

“Nije bio rat. Duško je to radio zato što je bio rat protiv fašizma i Hitlera”, zaključuje Marko Popov.

Perl Harbur

Duškova knjiga “Šifra tricikl” prvo je objavljena u Americi, našla se odmah na listi bestselera, ali niko tada nije vjerovao da je Huveru dao informacije o napadu na Perl Harbor. Tad su svi mislili da Duško laže, ali poslije otvaranja dosijea FBI, pronađeno je 2.700 dokumenata u kojima se spominje Duško Popov.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.