Izložba umjetnika Vladislava Šćepanovića u Banjaluci: “Broadcast Yuourself” vizuelna kritika savremenog svijeta
Banjaluka - Iz mjeseca u mjesec po prostorijama Banskog dvora Kulturnog centra “šetaju” istaknuti umjetnici iz različitih sfera stvaralaštva i svojim prisustvom obogaćuju kulturnu ponudu u Banjaluci, a onima koji se takvim događajima hrane ostavljaju trajno bogatstvo u duši.
Kvalitetnim programom biće bogat i novembar, a kao prvi od značajnih događaja izdvaja se otvaranje izložbe “Broadcast Yuourself” istaknutog likovnog umjetnika iz Beograda sa zavidnom svjetskom karijerom, koji je bio jedan od predstavnika Srbije na posljednjem Venecijanskom bijenalu, Vladislava Šćepanovića.
U velikom izložbenom salonu 7. novembra u 19 časova posjetioci će imati priliku da se bolje upoznaju sa Šćepanovićem koji se kroz svoje radove bavi problemom svijeta simulacija i djelovanjem sila dominacije i otpora u spektaklu masovnih medija.
- Osnovni motiv mog rada je istraživanje medijskih prizora koji su otvorena manifestacija moći kapitala i vladajućih ekonomsko-političkih struktura. Svet danas nije slobodan, možda nije nikada ni bio, ali ovaj vid neslobode uslovljen reprodukovanjem svega u onom obliku u kojem gubi svaki trag svog materijalnog korena, polako ali sigurno postaje stanje nestajanja u virtuelnom svetu slika i informacija - kazao je Šćepanović koji radi kao vanredni profesor na FPU u Beogradu i kao profesor na doktorskim studijama Fakulteta primenjenih umetnosti i Univerziteta umetnosti u Beogradu.
Krenuo je, kako kaže, od kritike kulturnih industrija, konzumerizma, utilitarizma, solipsizma, a oružje za tako nešto mu je bila slika.
- Samo, moja slika nije reprodukovana slika masovnih medija, takva slika je samo element u mom radu koja nosi subverzivnu poruku. Moja vizuelna kritika je slika nastala manuelnim radom umetnika, slika koja odiše jedinstvenošću, neponovljivošću, dugotrajnošću i materijalnim telom - objašnjava umjetnik.
Jedan od značajnih vidova njegovog djelovanja je strategija - propagandom protiv propagande.
- Dakle, ja koristim elemente: filmske, reklamne, modne ili bilo koje druge industrije koja konstituiše savremenu kulturu i montirajući, intervenišući i ručno izvodeći slike, kontekstualizujem razumljivu poruku u pravcu kritike savremenog sveta-simulakruma - istakao je Šćepanović koji je do sada imao 26 samostalnih i više kolektivnih izložbi u Podgorici, Budvi, Beogradu, Osijeku, Novom Sadu, Groznjanu, Parizu, Tokiju, Njujorku, Hobokenu, Hjustonu…
Ono što je karakteristično za njegov rad jeste estetika destrukcije i destruktivnosti spram dokse, bilo u odnosu na diktaturu tržišta i masovnih prizora spektakla, ili u odnosu na popularnu religiju, medijsku manipulaciju, sveopštu estetizaciju.
- Na taj način segment destrukcije postaje vrlo važan u našoj umetnosti. Takva umetnost je antiteza društva. Umetnost, ako se radi o horizontalnom pristupu, ne sme biti elitistička niti privilegija obrazovanih, već razumljiva, kritička i politički angažovana. Ona mora govoriti jezikom masovne kulture, ne zato što je to njen izbor i afirmacija, već zato što kroz takav vid izražavanja umetnost može dati konkretne rezultate. Na taj način umetnost u širem auditorijumu može postavljati pitanja i kritički reagovati upravo preko čulnih nadražaja koji su preduslov misaonog procesa - zaključio je on.
Destrukciju u umjetnosti vidi kao konstruktivnu, za razliku od destrukcije u medijima, politici...
- Reklo bi se da je razaranje u umetnosti oblik stvaranja. Umetnost, dakle, može u savremenom svetu postojati jedino kao destruktivna, kritička i subverzivna, a nikako kao zastupnik i podanik društva. U takvom odnosu snaga, umetnost koja podstiče i stvara estetski ideal društva pretvara se u svoju negaciju i postaje neka vrsta solipsizma - smatra Šćepanović koji je objavio više naučnih radova u stručnim časopisima i jednu monografiju pod nazivom “Medijski spektakl i destrukcija” 2010. godine.
Slikarstvo kao hibrid tehnologije i čovjeka
Slikarstvo, onako kako ga on radi, objasnio je Šćepanović, je hibrid visoke tehnologije i čovjeka, ali ne u pravcu kiborgizacije i nestanka u mašinama i informacijama, već u pravcu apela za povratak svijesti i zdravog razuma, uzdrmanog smislom i zdravim razumom sistema.
- Važno za moj rad je to što uvodim narativni element u slikarstvo. Dakle, za mene slika ima narativ, a ne samo značenje. Narativ u slikarstvu ja postižem sa više slika koje imaju svoj narativni tok u okviru jedne slike ili nizom slika povezanim narativnim tokom. Tako da su kod mene poruke jasno iskazane i one imaju onu snagu koju nosi slika - kazao je umjetnik.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici i Twitter nalogu.
